Trumps onberekenbaarheid speelt beurzen parten

Onvoorspelbaar beleid ontlokt zorgen over Amerikaanse groei

De beurzen in de VS verkeren in woelig water. Sinds het hoogtepunt in februari hebben de Amerikaanse aandelen (S&P500-index) 9% van hun waarde verloren, in eurotermen zelfs bijna 14%. De grote technologieaandelen kregen de grootste tik, maar ook banken kregen het hard te verduren. Tegelijk schoot de volatiliteitsindex, zeg maar de angstmeter, de hoogte in.

Dé sleutelfactor voor de toenemende onrust is de onzekerheid over de economische groei als gevolg van het wispelturige tarievenbeleid van president Donald Trump. De hogere importheffingen kunnen immers wegen op de winstmarges en het vertrouwen van de bedrijven, waardoor investeringen uitgesteld worden. Importheffingen kunnen ook de moeizame strijd tegen de inflatie ten dele tenietdoen, wat de centrale bank nog langer zal beletten om haar beleidsrentes verder te laten zakken. (Meer details over het invoerbeleid van Trump vindt u in ons artikel Trumps tarievenoorlog.)

Maar minstens zo problematisch als de heffingen zelf, is de onvoorspelbaarheid van Trumps politiek. Komen ze er of komen ze er niet? Wie wordt getroffen en wie wordt vrijgesteld? En zal Trump nog van gedacht veranderen? Voor bedrijven is het onmogelijk om zich aan te passen als er geen stabiel kader is.

En er is meer. Naast het kwakkelende tarievenbeleid wil Trump ook met de grove borstel door het overheidsapparaat gaan. Het Department of Government Efficiency (DOGE) heeft al talrijke ontslagen aangekondigd, wat het consumentenvertrouwen allerminst ten goede komt. Het anti-migratiebeleid van Trump zorgt er dan weer voor dat waardevolle arbeidskrachten plots van de arbeidsmarkt zouden verdwijnen.

De economische schade van Trumps beleid voorspellen is dan ook niet makkelijk. Analisten verwachten vooral op korte termijn een negatieve impact van zijn tarievenbeleid (eerste kwartaal van 2025), omdat bedrijven massaal voorraden inslaan om de tarieven voor te zijn. Smalend wordt die kortstondige dip een Trumpcession genoemd. Op langere termijn zou het effect langzaamaan wegebben: het IMF schat dat een 10% stijging van de importtarieven in de VS de Amerikaanse economische groei zou kunnen halveren, van 2% naar 1%. Wereldwijd zou het de groei met 0,5% kunnen afremmen.

Sommige doemdenkers zien in de opwellende handelsoorlog ook een mogelijk einde van de globalisatie. Dat lijkt evenwel wat voorbarig: ook tijdens corona en de Rusland-Oekraïne oorlog werd het nakend einde ervan voorspeld, maar de cijfers over de wereldhandel spreken dat tegen.

De onzekerheid van Trumps handelsbeleid doet de beleggers winst nemen op hun Amerikaanse posities, die de voorbije jaren mooie rendementen hebben laten zien. Want onzekerheid en onvoorspelbaarheid, daar heeft de beurs een hekel aan.

De comeback van Europa

Terwijl in de VS de zorgen om de economische groei toenemen, lijkt Europa, nochtans lang het muurbloempje op het economische wereldtoneel, een tweede adem gevonden te hebben.

Ook dat heeft te maken met het beleid van Trump, meer bepaald met de drastische omkering van zijn Oekraïnebeleid. Het werd de voorbije weken de Europese leiders pijnlijk duidelijk dat Europa dringend haar eigen defensiebeleid moet opschroeven, wil het weerwerk kunnen bieden aan mogelijke bedreigingen aan haar grenzen.

Duitsland, dat traditiegetrouw erg omzichtig omspringt met haar overheidsbudget, overweegt zowaar een substantiële verhoging van de defensie- en infrastructuuruitgaven (tot 500 miljard euro), ook al wil dat zeggen dat het land de schuldlimieten zal overschrijden. De Europese Commissie langs haar kant plant een programma op te zetten voor de financiering van defensie-uitgaven ter waarde van 150 miljard.

De beurzen reageerden alvast verheugd op het nieuws. Dergelijke aankoopprogramma’s zouden de economische motor kunnen aanzwengelen. Het was voor beleggers een goede aanleiding om Europese aandelen op te pikken die op het vlak van waardering (vaak terecht) een pak aantrekkelijker waren dan hun Amerikaanse tegenhangers. Ook de hoop op rust in Oekraïne, en het (voorlopige) einde van de politieke onzekerheid in Frankrijk en Duitsland, deden beleggers terugkeren naar Europese beurzen.

Het recente enthousiasme onder beleggers over de Europese groeiopportuniteiten is begrijpelijk, zeker gezien de lagere waarderingen in Europa. Maar we moeten niet te snel van stapel lopen.

Vooreerst zien we sinds de aankondiging van het Europese ReArm plan een forse stijging van de rentes in de eurozone, wat op langere termijn een rem kan zetten op de groei van de economie. We wachten ook best af of die stevige budgetten nog goedgekeurd gaan worden door de parlementen. Bovendien is het de vraag of de prestigieuze plannen en programma’s ook effectief omgezet worden in concrete investeringen, zodat ze kunnen doorsijpelen in de hele economie.

Besluit

De status van de VS als uitzonderlijke economische supermacht is niet meer zo vanzelfsprekend als een tijd geleden. De afgelopen dagen verloren alom geprezen Amerikaanse aandelen terrein, terwijl de Europese markten sinds het begin van het jaar nog in de plus staan. De grillige beleidsmaatregelen van de Amerikaanse president Trump creëren onzekerheid over de groeivooruitzichten van de VS. Europa, dat zich steeds eenzamer voelt in de NATO-alliantie, plant haar defensie-uitgaven te verhogen, wat een extra schwung aan de beurzen gaf.

In deze turbulente beurzen houden we vast aan onze langetermijnvisie: de Amerikaanse bedrijven blijven aantrekkelijk door hogere groei- en winstvooruitzichten, door hun innovatiekracht en door hun leidersposities in onze belangrijkste investeringsthema’s.

Bovendien onderschrijven we ook vandaag onze beproefde strategie om de portefeuilles behoedzaam bij te sturen en gradueel aan te passen, eerder dan in een bruuske beweging het roer om te gooien. Deze aanpak laat ons immers toe de tijd te nemen om de impact van de zich snel opvolgende complexe ontwikkelingen grondig te analyseren, emotionele beslissingen uit te sluiten en flexibel te reageren op nieuwe inzichten.