In de huid van Jadot

Hoe blikt u terug op de afgelopen vijf jaar en welke plannen koestert u nog voor de toekomst?

In maart 2024 brachten we een boek uit over Zaventem Ateliers. De auteur is een antropoloog die vanaf het eerste uur deel uitmaakte van ons collectief. Daarnaast hebben we meer dan twintigduizend foto’s die sinds de oprichting werden gemaakt en de evolutie van het project weerspiegelen. De ironie wil dat Zaventem Ateliers precies datgene is wat ik vijf jaar geleden voor ogen had. Het begon als een visioen. Zonder te weten hoe ik het droombeeld zou realiseren, liet ik me leiden door mijn intuïtie en dat heb ik eigenlijk altijd gedaan. Toen ik achtentwintig jaar geleden mijn vrouw ontmoette, voelde ik meteen dat zij de liefde van mijn leven zou worden en heb ik haar meteen ten huwelijk gevraagd. Vandaag hebben we drie dochters en zijn we nog altijd gelukkig samen. Ik kan heel snel beslissingen nemen. Het is ja of neen. In het verleden heb ik wel eens projecten aanvaard om de verkeerden redenen en telkens werd ik afgestraft. Met schade en schande heb ik leren te luisteren naar mijn innerlijke stem. Dat is het voordeel van ouder worden.

Is uw innerlijke stem de verklaring voor zoveel gedrevenheid? Bent u een spiritueel mens?

Mystiek is voor mij het besef dat we leven op een kleine kiezelsteen in een eindeloze galaxy. Ik lees op dit moment een boek van een astrofysicus die op basis van kwantumfysica tot de conclusie komt dat we in een simulatie leven. Wie zal hem tegenspreken? Het is niet omdat we iets niet zien of kunnen verklaren dat het niet bestaat. Voor mij is astrofysica dan ook een vorm van poëzie die leidt tot existentiële vragen over het ontstaan van de mensheid. Sommigen noemen dat spiritueel, maar de kwantumfysica heeft wel degelijk bewezen dat alles energie is. Het verklaart waarom een gerecht dat met liefde is bereid beter smaakt dan een kant-en-klaarmaaltijd. Net zoals een tafel waaraan een kunstenaar met hart en ziel heeft gewerkt meer uitstraling geeft aan een ruimte dan een Ikea-tafel die na enkele jaren op de schroothoop belandt. In zekere zin is de keuze voor collectible design dan ook een politiek statement omdat je daarmee lokale productie in stand houdt en anderen toelaat om te leven van hun werk. Tegelijkertijd getuigt het van een openheid van geest en een bewuste levenshouding.

Vandaar ook de collectieve gedachte achter Zaventem Ateliers?

Inderdaad! Om de energie puur te houden, moest iedereen een gelijke stem krijgen. In het begin stond ik nog als een pater familias aan het hoofd van de familie, maar ondertussen is mijn rol overgenomen door diverse werkgroepen. Op die manier draagt iedereen een gedeelde verantwoordelijkheid. Alle vijfentwintig creatieve talenten trekken nu mee aan de kar en dat is goed. Ik heb de machine dan wel in gang gezet, maar het was nooit mijn ambitie om de baas te spelen. Los van het dagelijks bestuur zetel ik wel in het selectiecomité dat werd opgericht om de visie te bewaken. Bij elke nieuwe aanvraag controleren we of de kandidaat zich differentieert van de andere kunstenaars binnen het collectief. Het heeft immers weinig zin om twintig keramiekkunstenaars onder één dak te brengen. Alleen als we een toegevoegde waarde zien, nodigen we iemand uit voor een gesprek. Feit is dat we heel wat mensen weigeren omdat we de lat hoog leggen. Wat niet wil zeggen dat nieuwe namen geen kansen krijgen. Integendeel. Het is net de mix tussen jong en oud, gevestigde namen en aanstormend talent die het interessant maakt. Door onze krachten te bundelen, zijn we op de internationale radar verschenen.

De volgende uitdaging is om het concept in Portugal neer te zetten. Meer bepaald op de Barrosinha Estate, een domein van meer dan 2000 hectare, op een uurtje rijden van Lissabon, in de provincie Alentejo. Ik ontdekte de magische plaats dankzij een Portugese kunstenaar en samen met twee zakelijke vennoten, Mircea Anghel en Edouard Fernandez, besloten we een start-up op te richten. Naar het voorbeeld van Zaventem Ateliers willen we er vijftig ateliers bouwen en tegelijkertijd kunstenaars de kans geven om er tijdelijk te gaan wonen. Omgeven door wijngaarden, kurkwouden en rijstvelden is het de perfecte locatie. Door de kruisbestuiving tussen landbouw, cultuur, design en lifestyle willen we een ecosysteem op basis van circulaire economie uitbouwen. Het klinkt misschien utopisch, maar het is ons gelukt om investeerders aan te trekken. Het is hen niet zozeer te doen om onmiddellijk rendement, dan wel om een nieuwe manier van leven. Toekomstvisies laten zich niet vatten in cijfertjes en hopelijk kunnen we in een tweede fase van het project ook nog andere investeerders overtuigen.

Zin in nog een artikel? Ga naar het overzicht van Inspired volume 3