Luxemburg in een ander licht

We starten bij de Place de la Constitution, dat een adembenemend zicht biedt over de groene Pétrusse-vallei. Het is een ontmoetingsplaats en vaak ook de plek waar men samenkomt om een gevoel van nationale eenheid op te roepen. Op het plein schittert, bovenop een gigantische obelisk, een jonge gouden vrouw in de septemberzon. Ze houdt een lauwerkrans op armlengte afstand. “Het herdenkingsmonument Gëlle Fra eert de slachtoffers van beide wereldoorlogen en staat symbool voor vrijheid”, vertelt onze Luxemburgse collega Paul Janssens – tevens een van onze gidsen. “De Luxemburgers zijn er erg aan gehecht. Tijdens de Duitse bezetting werd het monument verstopt en in 2010 maakte het deel uit van de Wereldtentoonstelling in Shanghai.”

Een veelvoud aan verborgen troeven

Onze twee gidsen nemen ons mee naar Hôtel des Postes. Dit historische gebouw kijkt uit op een plein met een zonnig terras, waardoor we ons meteen op vakantie in Zuid-Europa wanen. “Op dit plein bevond zich vroeger een busstation en Hôtel des Postes deed in het verleden dienst als postkantoor”, legt Delen-collega Raoul de Jamblinne de Meux uit. “Drie jaar geleden ging de renovatie van start. De site wordt omgetoverd tot onder meer een hotel, wellnessruimte en restaurant.” Vernieuwing en modernisering zijn kenmerkend voor de stad, en een leidmotief tijdens ons bezoek. Luxemburg streeft ernaar een aantrekkelijke leefomgeving te creëren voor haar inwoners en de 200.000 pendelaars die de economie aanporren. Het verwondert dan ook niet dat toerisme, na het bankwezen, de tweede pijler van de Luxemburgse economie is geworden.

We zijn ondertussen aangekomen bij SixSeven, een plaatselijk bekend restaurant dat zich boven de Galeries Lafayette bevindt en een adembenemend 360-graden uitzicht biedt over de stad.

Van daaruit zakken we af naar de Place d’Armes, waar het prachtige cultuurhuis Cercle Cité staat, en komen vervolgens uit bij de kathedraal Notre Dame, bekend om haar groothertogelijke huwelijken. Onze gids Paul grijpt dit moment aan om het over Jan van Luxemburg te hebben, beter bekend als Jan de Blinde. “Een voorbeeld van moed voor ons allemaal: hij eiste dat hij aan zijn mannen werd vastgebonden zodat hij, ondanks zijn blindheid, aan de strijd kon deelnemen. Zo ook in de Slag bij Crécy tussen de Fransen en de Engelsen in 1346. Hij heeft toen vermoedelijk evenveel vrienden als vijanden gedood, maar hij streed wel met hart en ziel.”

Maar genoeg over eeuwenoude veldslagen: tijd om dieper in de stad te duiken. We dalen via een grote lift af naar Grund, het lagergelegen stadsdeel.

De idyllische benedenstad 

Langs de Alzette – de rivier die door Grund loopt – bevinden zich talrijke pittoreske huisjes. In de jaren ‘50 waren deze absoluut niet in trek. Ze werden toen vooral bewoond door Portugese immigranten die toestroomden om in de bouw te gaan werken. Vandaag de dag zijn de huizen enorm gegeerd. “Ze huisvesten onder andere advocatenkantoren, de privéclub Munster en enkele gezellige restaurants. En er is het Nationaal Natuurhistorisch Museum, heel leuk voor kinderen”, aldus onze gidsen.

Bij het binnengaan van de geel ommuurde binnenplaats van de Neumünster-abdij, doemt plots een muur van middeleeuwse vestingwerken op, deels uit de rotsen gehouwen. De beroemde Chemin de la Corniche slingert zich een weg door deze rotswand. Een waar genot voor wandelaars.

Onderaan deze weelderige omgeving staan enkele wijnstokken met druifvariëteiten als gewürztraminer en pinot blanc. De wijnen van de Moezel, zoals de crémant, zijn gekend tot ver buiten Grund.

We maken een pitstop aan het standbeeld van Melusine, een werk van de Luxemburgse kunstenaar Serge Ecker. Volgens de legende trouwde Melusine in 963 met graaf Siegfried, de stichter van de stad. Ze verdween echter voorgoed in de Alzette toen haar man stiekem toekeek terwijl ze zich waste en ontdekte dat ze een vissenstaart had. Het beeld werd in 2015 door middel van 3D-printing gemaakt en is helemaal opgebouwd uit paarse vormen.

“Mir wëlle bleiwe wat mir sinn”

Terug naar de bovenstad. Vooraleer we halt houden bij de delicatessenzaak van Léa Linster, trekken we nog even richting de Kamer van Afgevaardigden. In de nabijgelegen Rue de la Loge treffen we op een beige façade het nationale motto van Luxemburg aan: “Mir wëlle bleiwe wat mir sinn” (“We willen blijven wie we zijn”). Begrijpelijk, want doorheen de geschiedenis viel Luxemburg onder meer onder Bourgondisch, Spaans, Oostenrijks, Frans en Nederlands bewind. De autonomie behouden bleek geen makkelijke zaak. Als gevolg heerst er onder de Luxemburgers een gevoel van nationale samenhorigheid, wat ook deels de politieke compromiscultuur verklaart.

Een vleugje cultuur

De bus – gratis, zoals elke vorm van openbaar vervoer in Luxemburg – brengt ons in een mum van tijd naar de andere kant van de stad. Hier springt het gebouw van de Philharmonie meteen in het oog. De futuristische constructie met zijn witte colonnes is een ontwerp van de Franse architect Christian de Portzamparc. Een prestigieuze eventlocatie voor de elite? Toch niet. Volgens onze gids Raoul worden er regelmatig festivals en publieke concerten georganiseerd voor jong en oud. En ook de jaarlijkse Luxembourg Art Week, een initiatief gesteund door Delen Private Bank, is een niet te missen kunstevenement in de stad.

Inmiddels is er een halve dag verstreken. In deze korte tijdspanne hebben we door eeuwen en sferen gereisd, en heeft Luxemburg ons hart veroverd. Aan u om te achterhalen of diezelfde liefde ook in u ontluikt. Wij komen zeker nog eens terug. Bis geschwënn zu Lëtzebuerg!

Zin in nog een artikel? Ga naar het overzicht van Inspired volume 3