Het is niet alles ‘tech’ wat blinkt

Twee lessen uit de woelige zomer

De ontwikkeling van de aandelenmarkten in het derde kwartaal is wat te vergelijken met een typisch Nederlandse zomer: mooie dagen, slechte dagen, maar alles bij elkaar best oké. Na de terugval in juli en begin augustus vonden de aandelen weer de weg omhoog. Opvallend: met name defensieve sectoren zoals gezondheidszorg en consumentengoederen waren goed op dreef. De techsector bleef aanvankelijk iets achter, hoewel ook zij in september sterk terugveerde. De opgaande beurzen zijn duidelijk aan het verbreden: het is niet meer ‘alles technologie wat blinkt’, de grote techspelers moeten het podium nu delen.

Die verschuiving heeft alles te maken met de staat van de economie. De laatste cijfers tonen een vertraging op de Amerikaanse arbeidsmarkt: de banengroei neemt af en de werkloosheid stijgt. Hoewel een zachte landing het meest waarschijnlijke scenario blijft, wakkerden deze cijfers de vrees voor een mogelijke recessie aan. Groeiaandelen, zoals technologie, krijgen het dan moeilijk. Voor defensieve aandelen speelt de economische omgeving iets minder mee, vandaar dat zij beter standhielden. 

De zomer was dan ook opnieuw een les in bescheidenheid: het is ontzettend moeilijk om op het perfecte moment in- of uit te stappen op de beurs. 

De tweede les van de zomer was een stuk aangenamer: obligaties functioneerden wel degelijk als schokdemper tijdens een woelige beursfase. Door de zwakkere economische cijfers begonnen de markten steeds meer rekening te houden met forse renteverlagingen, en dat vooruitzicht zorgde voor een stijging van de obligatiekoersen. Op die manier vingen ze de schokken van de aandelenposities – gedeeltelijk – op. 

Scenario zachte landing blijft overeind

Recessie of zachte landing? Die vraagt blijft beleggers intrigeren. Het antwoord is dan ook niet zo zwart/wit.

De groei in de VS stabiliseert, blijft zwak in Europa en vertraagt in China. Maar belangrijk, wereldwijd blijft ze positief. 

Ook de bedrijfsresultaten van het tweede kwartaal zijn bemoedigend, vooral in de Verenigde Staten. Daar wordt een winstgroei van ongeveer 10% verwacht voor 2024. Bedrijven slagen er ook in hun winstmarges te handhaven, zowel in Europa als in de VS, en dat ondersteunt de beurzen. En de Chinese overheid voert van haar kant verscheidene stimuli door om de Chinese economie aan te zwengelen.

Maar er is ook een keerzijde, die ons iets voorzichtiger maakt. Het is onmiskenbaar zo dat de Amerikaanse arbeidsmarkt stillaan aan het afzwakken is. Ook al was die de laatste maanden op volle kracht, er is een indicatie dat de economie een versnelling lager schakelt. Toch heeft die vertraging voorlopig nauwelijks invloed op de consumptie. En het goede nieuws is: een zwakkere arbeidsmarkt remt de loongroei, wat helpt om de inflatie te normaliseren.

En als de nood aan de man komt dan is er altijd nog het rentewapen, de centrale banken hebben de afgelopen jaren voldoende ruimte gecreëerd om de economie aan te zwengelen. Dat is precies wat er gebeurde medio september, de Amerikaanse centrale bank verlaagde na lange tijd haar rente met 50 basispunten. Eerder dit jaar had ook de ECB al ingegrepen, en de markt verwacht nog meer rentedalingen in het najaar.

Harris of Trump – maakt het wat uit voor de markten?

De presidentskandidaten zijn toe aan de eindfase in hun strijd. Harris en Trump zijn het over één ding eens: de Amerikaanse economie moet blijven draaien, onder het motto "America First". Maar hun aanpak is compleet verschillend. 

De Democratische kandidaat focust zich vooral op de middenklasse en de kleine ondernemers, terwijl Trump voluit de protectionistische kaart trekt, met zijn plan om invoerheffingen tot 60% te verhogen op producten uit China. Zo’n maatregel zou uiteraard een inflatoir effect hebben, dat de Amerikaanse consument rechtstreeks zou treffen. 
Harris wil de belastingen voor de middenklasse verlagen, maar voor de superrijken en de grote bedrijven heeft ze een belastingverhoging in petto. Trump trakteert iedereen op algemene belastingverlagingen, waarbij de vraag ontstaat wat voor invloed dit heeft op het overheidstekort.

Elk programma zal invloed hebben op inflatie, economie en overheidsfinanciën …  Is het mogelijk om een eindafrekening te maken voor de beide economische plannen? Was het maar zo eenvoudig!

De geschiedenis leert dat de keuze van een kandidaat eigenlijk niet echt doorslaggevend is voor de economie of voor de financiële markten. Er spelen immers veel andere variabelen mee, en bovendien zit er vaak verschil tussen het aangekondigde en het daadwerkelijk gerealiseerde programma. De samenstelling van de Senaat en het Congres speelt in dit opzicht een belangrijke rol.

Laten we nog even kijken naar wat algemene statistieken. De verkiezingen gaan doorgaans gepaard met wat beweeglijkheid op de markten, maar meestal zijn ze van korte duur. Op langere termijn kalmeren de beurzen vaak na de verkiezingen, ongeacht wie als winnaar uit de bus komt. Externe factoren kunnen natuurlijk een impact hebben maar als we het verleden bekijken, dan zien we sinds 1980 een stijging van de S&P500 van ongeveer 6% in de 12 maanden voorafgaand aan de verkiezingen en 12% in de 12 maanden na de presidentsverkiezingen.