Reisverhalen - In een land niet ver van hier

Na de hectiek van alledag – de job, de kinderen, het huis – zijn we allemaal op zoek naar hetzelfde: even op adem komen, afstand nemen, de pauzeknop induwen. Als u het zo bekijkt, hoeft u het niet ver te zoeken. Want de grootste verrijking ligt niet in hoe ver we reizen, maar in het fijne gesprek, de verrassende ontmoeting, de onverwachte herinnering aan vroeger. Reizen wordt dan een frisse start, een nieuwe belofte, of juist stilstaan bij wat voorbij is.

In de voetsporen van de Vikingen

Zweden en Noorwegen zijn vandaag helemaal in. Maar heeft u Denemarken al eens overwogen? Met zijn vele kanalen, eindeloze velden en fietsen in overvloed, waant u zich in de Nederlandse polders. En toch heeft het land haar eigen unieke karakter.

Denk maar aan de lange waterwegen waar u eindeloos langs kan zwemmen, of de ingenieuze bruggenconstructies die de zeearmen omspannen. Neem nu de Grote Beltbrug, die de eilanden Funen en Seeland met elkaar verbindt. “Het is de reden waarom ik het liefst met de auto naar Kopenhagen reis”, zegt Laurent stellig.

“En als je daar dan toch bent, mis dan het Louisiana Museum voor Moderne Kunst niet, of de Ny Carlsberg Glyptotek. Het Design-museum Danmark staat ook steevast op mijn lijst.” Een museum om even bij neer te zitten, letterlijk, want het stelt de stoel centraal, als inspiratiebron van talloze ontwerpers.

“Stop op de terugweg naar Roskilde zeker ook bij het Vikingschipmuseum. De place-to-be als u wilt te weten komen hoe een Vikingschip te bouwen om Noord-Europa te veroveren of er minstens handel mee te drijven. De gebeeldhouwde figuren in de vorm van een draak op de achtersteven of boeg van het schip kunnen wat intimiderend overkomen – en dat is precies de bedoeling.

De Insta-eilanden

Dorpjes met witgekalkte huisjes en blauwe luiken versierd met felgekleurde bloemen, gelegen op kliftoppen tegen een achtergrond van de Egeïsche Zee. U kan er niet naast, de Cycladen zijn erg Instagram - mable! En toch is de charme van deze eilanden heel echt, elk op zijn eigen unieke wijze. Santorini is met zijn vulkanische bodem ideaal voor Assyrtiko, de witte druivensoort waarvan de wijnstokken direct op de grond groeien, beschut tegen de wind. Vanessa wilde het met eigen ogen zien. “Het is een droge wijn met een duidelijke zuurtegraad. Al lijkt die altijd zoeter op vakantie, in een ontspannen, zomerse sfeer.”

Gaat u liever vissen, dan moet u beslist eens naar een van de vissersdorpjes van Paros. Of kiest u voor de duiventillen van Tinos of de windmolens van Mykonos? Slaat de keuzestress nu al toe, dan hopt u van het ene eiland naar het andere, uiteraard met uw smartphonecamera in de aanslag. Als u maar niet vergeet tijdig te ontspannen, in de schaduw van een vijgenboom.

Op bezoek bij de koningen van Frankrijk

Is geschiedenis niet meteen het lievelingsvak van uw kroost? Misschien doet een fietsvakantie in de Loirestreek wel de vonk overslaan. Al fietsende bezoekt u elke dag een paar juweeltjes van kastelen waar de Franse koningen leefden als God in Frankrijk.

Arnaud nam samen met het hele gezin zijn stalen ros en ging op pad. Ze bezochten het Château Royal de Blois, waar architectuurstijlen uit diverse periodes bij elkaar komen – middeleeuwse, gotische, renaissance en klassieke. Het imposante Château de Chambord was voor de kinderen een bewijs uit steen dat opscheppen en pronken iets van alle tijden was: het werd gebouwd in opdracht van Frans I om indruk te maken op zijn rivaal Karel V. Château de Cheverny zag er verrassend herkenbaar uit. En inderdaad, het centrale deel vormde de inspiratie voor het Château de Moulinsart in de Avonturen van Kuifje, bekend terrein voor de jongelui. Chaumont-sur-Loire valt op door zijn majestueuze park en Chenonceau is opmerkelijk vanwege de bogen die de Cher overspannen.

Heeft Arnaud nog enkele tips voor ons? “Woon een nachtelijke licht- en geluidsshow bij in een van de kastelen, bewonder de galerij van Chenonceau vanuit een kajak of kijk hoe de jachthonden worden gevoederd in de kennels van Cheverny. Een ware traktatie, niet alleen voor de jongsten.”

50 tinten groen

Schapen met vrije uitloop, steile landweggetjes en Irish stew - is dat geen clichébeeld van Ierland? Jazeker, maar het is ook wat Ierland zo charmant maakt, en magisch. Aan de westkust halen liefhebbers van weidse ruimten en weelderige groene weiden hun hart op tijdens wandeltochten in het Connemara National Park of langs de Cliffs of Moher. “Bij harde wind en ruwe zee slaan de golven tegen de rotsen, waardoor een wolk van waterdeeltjes en een stomende achtergrond ontstaat”, weet Sophie, die Ierlandfan is.

In county Galway is Kylemore Abbey bijzonder geliefd. Voordat de abdij in 1920 werd gekocht door Benedictijnerzusters uit Ieper, was het een kasteel dat een rijke Engelsman, Henry Mitchell, liet bouwen voor zijn vrouw. “Ik denk dat hier al menig huwelijksaanzoek gedaan werd”, vermoedt Sophie. “Hopelijk de start van een sprookje waarin ze lang en gelukkig leefden.”

Drie in één

De oevers van het Bodenmeer geven een voorproefje van de culturele rijkdom van de drie landen die aan het meer grenzen: Duitsland, Zwitserland en Oostenrijk. “Ik heb mijn jeugd doorgebracht aan de oevers van het meer en ik kom er nog regelmatig terug”, aldus Caroline. “Je kan hier van alles doen: watersporten, bergwandelingen, stadsbezoeken, eilandhoppen, noem maar op!”

“Mijn favoriete plekjes? De stad Konstanz, het middeleeuwse kasteel van Meersburg, de prehistorische paalhuisjes van Unteruhldingen en het eiland Mainau”. Mainau, ook wel Bloemeneiland genaamd, heeft een mild klimaat, waardoor u van uw mocktail of glas wijn kan nippen onder een palmboom. De geuren en kleuren van de bloemenpracht veranderen met de seizoenen mee, maar de absolute sterren zijn de duizenden rozenstruiken in de zomer.

Alle wegen leiden naar Compostela

Iedereen heeft zo zijn motivatie om Santiago de Compostela aan te vatten: voor het plezier van het wandelen, om terug te gaan naar de basis of om op zoek te gaan naar een spirituele ervaring. Sommige mensen doen het op hun eentje, anderen in groep. Sommigen leggen de hele route af van Frankrijk tot Spanje, anderen kiezen een paar etappes uit.

Hoe het ook zij, Santiago de Compostela nodigt uit om te reflecteren, te ontmoeten, te delen. Volgens Alicia is de pelgrimstocht een uitdaging voor de benen én voor het lichaam. “In het begin is het de geest die het lichaam op gang brengt” zegt ze. “Maar na een paar dagen raakt het lichaam gewend aan de fysieke inspanning. Dan wordt het vooral een mentale oefening: er komen allerlei emoties en gedachten naar boven. Je komt tot de kern van de zaak. Het is een soort zuivering: je gaat terug naar je authentieke ik”.

Maar naast die individuele reflectie is ook de gemeenschappelijke dynamiek heel sterk aanwezig. Opstaan bij zonsopgang, 20 tot 30 kilometer per dag lopen, rusten en dan samen eten met andere pelgrims. De gastheer of -vrouw is vaak zelf ooit pelgrim geweest, en wisselt graag verhalen uit. “Weet je wat opvalt? Als we een gesprek aanknopen met andere pelgrims vragen we niet wat ze doen voor de kost, maar of ze voldoening halen uit wat ze doen.” Het grootste avontuur ligt niet in het aantal kilometers dat je gestapt hebt, maar in de mensen die je ontmoet.

Zin in nog een artikel? Ga naar het overzicht van Inspired volume 3